Doping of rode lap?
Vrijdag 26 Juli 2013 | Door Jos Renssen
Iedere renner die in de afgelopen 100e editie van de Tour de France zijn hoofd boven het maaiveld uitstak, stond onmiddellijk onder zware verdenking op het gebruik van verboden stimulerende middelen. Dat is op zich niet vreemd, want de wielersport heeft werkelijk niets nagelaten om het eigen nest te bevuilen. Ondanks dit alles heeft de sport niet of nauwelijks aan populariteit ingeboet en zaten we iedere middag aan de buis gekluisterd om de verrichtingen van onze helden te volgen.
Wat heeft dit met beleggen te maken zult u zich terecht afvragen? Op het eerste gezicht helemaal niets, maar een analyse makende van het gedrag dat “beleggers” de laatste weken hebben vertoond, doet sterk vermoeden dat deze groep volledig afhankelijk is geworden van de doping die door de centrale banken in grote hoeveelheden wordt verstrekt. Alleen al de dreiging van de Federal Reserve om met het zo langzamerhand ” berucht” geworden afbouwen van de Quantitative Easing te beginnen, was meer dan genoeg om beleggers in beweging te krijgen. Er werd hals over kop afscheid genomen van alles wat maar enigszins op een belegging leek. Van aandelen tot de meest veilige havens zoals goud en AAA landenobligaties. Toen de Federal Reserve in haar volgende meeting daaraan toevoegde dat in september 2013 wel eens met het afbouwen “zou kunnen worden begonnen”, was het hek weer van de dam.
De verklaring van dit gedrag moet worden gezocht in het feit dat beleggers er niet van overtuigd zijn dat zonder deze stimulerende maatregelen de economie in de Verenigde Staten verder zal kunnen herstellen.
In haar laatste meeting verklaarde de Fed echter dat het economisch herstel te broos was om nu al aan te kunnen geven wanneer er met het afbouwen van QE een begin zal worden gemaakt. Dit was voor beleggers het signaal om verder te gaan met waar men was gebleven, namelijk het kopen van aandelen, waardoor al snel weer de recordstanden van voor het tumult op de scoreborden stonden. Voor de Verenigde Staten in absolute zin, bij ons in Europa in relatieve zin.
Toekomst
Voor de toekomstige richting van koersen op de aandelen- en obligatiemarkten zal belangrijk zijn hoe de macro-economische cijfers, vooral uit de Verenigde Staten, zich zullen ontwikkelen. Indien het stimuleringsbeleid haar vruchten gaat afwerpen en de macrocijfers structureel beter worden, is het echter maar de vraag of beleggers het dit keer wel als goed nieuws zullen waarderen. In Europa is het op politiek niveau komkommertijd en is de verwachting dat er in ieder geval tot de Duitse verkiezingen, op 22 september, geen grote besluiten worden genomen. Of dit daarna wel het geval zal zijn, waag ik te betwijfelen. De historie stemt mij niet optimistisch.
Steeds vaker om me heen hoor ik geluiden dat de crisis voorbij is, maar dat we in het tijdperk van de “nieuwe werkelijkheid” zijn beland. Deze periode heeft onder andere een langere periode van gematigde economische groei als overeenkomst met de crisis. Moeten we er dan maar aan gaan wennen dat de vanzelfsprekendheid van economische groei en dus vooruitgang misschien voorgoed voorbij is?
Best mogelijk, maar om in Europa de situatie te stabiliseren of zelfs niet te laten escaleren, zullen er door de beleidsmakers dikke knopen moeten worden doorgehakt en daar kan niet snel genoeg mee worden begonnen. Het ‘pappen en nathouden beleid’ heeft tot nu toe als enig resultaat gehad dat het vertrouwen bij ondernemers en consumenten ver te zoeken is. Vanuit de Centrale banken en de politiek staan de banken nog steeds onder grote druk om de eigen solvabiliteitsratio’s op te krikken, waardoor iedere Euro voor krediet of hypotheek een keer of drie wordt omgedraaid. Het logische gevolg hiervan is dat de economische motor maar niet wil aanslaan en het perspectief op een oplossing daarvoor verder weg lijkt dan ooit…
Meld u aan voor de Beleggen.nl dagelijkse nieuwsbrief
en blijf op de hoogte van de laatste ontwikkelingen op de beurs!