Mission impossible!?
Woensdag 19 December 2012 | Door Jos Renssen
Beleggers in obligaties hebben een meer dan uitstekend jaar achter de rug. Behalve dan degene die zich niet konden beheersen en in het heetst van de strijd op de verkeerde momenten in of uit Spaanse en Italiaanse staatsobligaties zijn gestapt. De koersen van de 10 jarige obligaties in deze landen hebben een verschil van ruim 15% laten zien, als we spreken over de hoogste en de laagste koers in het afgelopen jaar.
Daarbij maakte een hoge volatiliteit door het jaar heen het er allemaal niet makkelijker op. “Daar kon je het op leren” roepen wij dan als obligatievolgers……
Oké, uitzonderingen op de regel zijn er natuurlijk altijd. Maar voor de rest kon je het bijna niet verkeerd doen.
Supersafe
Op de meest veilig geachte staatsobligaties (Duitsland, Nederland, Finland), kreeg je weliswaar weinig couponrendement (2%), maar maakte je wel een dikke 7% koerswinst.
Met een kleine 10% rendement op een belegging waar je geen buikpijn van kon krijgen, sla je zeker geen modderfiguur in de rendementslijstjes over 2012.
Bedrijfsobligaties
Beleggers die op zoek waren naar meer rendement en daarvoor ook bereid waren iets meer risico te nemen, konden zich het eerste halfjaar vergrijpen aan mooi geprijsde emissies uit de hoek van de bedrijfsobligaties. Beleggers tuimelden over elkaar heen om maar stukken te kunnen bemachtigen, wat niet zelden resulteerde in overschrijvingen van meer dan vijfmaal het bedrag dat men beoogde op te halen.
Het logische gevolg hiervan was dat door de aanhoudende vraag de koersen na emissie snel opliepen en de koersen van de al uitstaande obligaties werden meegezogen.
Op een BBB- (onderkant investment grade) of een not rated obligatiebelegging, werd over 2012 een gemiddeld rendement van 15% (met uitschieters naar ruim 20%) behaald, mede afhankelijk van het instapmoment.
Perpetuele obligaties
Een categorie obligaties waarmee in 2012 het hoogste rendement kon worden behaald, waren de perpetuele obligaties. Daar zijn rendementen van 35% eerder regel dan uitzondering.
De reden daarvan moet worden gezocht in de uitspraken die de Europese Centrale Bank bij monde van haar President Mario Draghi afgelopen zomer heeft gedaan.
In krasse bewoordingen maakte hij duidelijk dat er met de ECB niet viel te spotten. Wat het uiteindelijk ook mocht gaan kosten, Europa zou bij elkaar gehouden worden en men zou geen bank meer failliet laten gaan.
Dit “dreigement” is tot op de dag van vandaag voldoende geweest om de haaien van de kust te weren. Short gaan in Italiaanse en Spaanse staatsobligaties werd van het één op het andere moment een uiterst risicovolle bezigheid, waardoor de grote koersbewegingen van het eerste halfjaar werden geëlimineerd.
Voor de koersen van perpetuele obligaties (voornamelijk uitgegeven door financiële instellingen) was dit het startsignaal om tot grote hoogte te stijgen. De kans dat coupons niet zouden worden betaald, of dat er met gewijzigde wetgeving (Ierse variant) kon worden afgeboekt op de hoofdsom, was door deze opstelling van de ECB namelijk aanzienlijk afgenomen.
In het verleden behaalde resultaten bieden geen garantie voor de toekomst………
Met bovenstaande wetenschap in de achterzak zal het, eufemistisch uitgedrukt, geen sinecure zijn om maar enigszins in de buurt van de in 2012 behaalde resultaten te komen.
In het superveilige segment (de AAA staatsleningen of de single A of betere bedrijfsobligaties) liggen er voor 2013 voornamelijk neerwaartse risico’s in het verschiet. Met de Duitse vijfjarige rente op 0.33% en de tienjarige rente op 1.35% lijkt het erop dat alleen een verdere escalatie van de schuldencrisis in Europa deze lage niveaus kan blijven rechtvaardigen.
Ook met beleggen in bedrijfsobligaties zal waarschijnlijk de inflatie niet kunnen worden goedgemaakt. Door de sterk ingekomen risicospreads is ook deze categorie bijzonder gevoelig voor bewegingen in de benchmarkrentes.
Bij de door de honger naar rendement en de vermeende bescherming van de ECB sterk in koers opgelopen perpetuele leningen is de slagroom ook zo ongeveer wel van de taart gesnoept en zal de belegger het waarschijnlijk de komende tijd met de couponrente moeten doen.
Een bijkomend groot gevaar voor deze obligaties is dat bij calamiteiten (lees problemen bij de banken), de in het afgelopen jaar opgebouwde koerswinst als sneeuw voor de zon zou kunnen verdwijnen.
Al met al geen fijne vooruitzichten voor de obligatiebelegger. Niet voor niets breken institutionele beleggers zich momenteel het hoofd over de te volgen strategie in obligaties voor de komende tijd.
De mogelijkheden voor obligatiebeleggingen binnen de Eurozone zijn voor 2013 uiterst beperkt.
Voor wie in een snelle oplossing van de schuldencrisis gelooft, kan het lonen om naar Italiaanse, Spaanse of Portugese staatsobligaties te kijken.
Interessant kunnen ook de obligaties van bedrijven zijn die in deze landen gehuisvest zijn. Zij behalen veelal de omzet voor een groot deel buiten het land van vestiging, maar krijgen nog wel de opslagpremie van de vestigingsplaats aan de broek.
In het verlengde hiervan kan er natuurlijk ook een short positie in Duitse bunds worden ingenomen. Daarvan zullen de koersen bij economisch herstel behoorlijk onder druk komen te staan.
Het leven bestaat voor een groot deel uit het maken van keuzes, het is fijn als zo nu en dan blijkt dat de juiste keuze is gemaakt.
Bij het bepalen van een goede obligatiestrategie zijn we echter overgeleverd aan de grillen van de politiek. Zij zullen in de komende periode de ECB moeten bijspringen door daadkracht te tonen en het nemen van de juiste beslissingen, waarmee de schuldencrisis eindelijk eens serieus kan worden aangepakt.
Vrij vertaald zeg ik dat het vertoonde spel voor de pauze, mij nog niet heeft kunnen overtuigen.
Laten we hopen dat onze Europese leiders na de thee uit een ander vaatje gaan tappen!
Meld u aan voor de Beleggen.nl dagelijkse nieuwsbrief
en blijf op de hoogte van de laatste ontwikkelingen op de beurs!